Akkurat her, akkurat no

Å bærre sett ute på sommerkveldn. Kjenn den lætte, varme vindn mot meg, mænseg hør på musikken min. Have og fjellan, lyst opp av sola ifrå mårra tell kveld. På øya mi, der kor eg kan føl meg fri og komførtabel. Ein av di få plassanegverkeli kan dæ. Ein plass der eg føl at eg kan gjær næstnke enn eg vil. Vesstdæbærrekunna føltes sånn førrallti. Vesst alt bærrekunnavørre like bra som no. Mændæ å bærre va akkurat her, akkurat no, dæ e dæ som verkelitæles. Alt e så ænkelt. Uansett kor langt unna tankan minna kan va, så e egalikavæll her. Dæ e då eg kjenn dæ; dæ e dæ hær som e heime.